Rifaat Radwan, İsrail’in öldürdüğü sağlık görevlilerinden biriydi. Ölürken kendisini videoya aldı ve annesinden kendisini affetmesini istedi.
Ghalia Radwan, oğlunun son sözlerini hala unutamıyor.
23 Mart’ta İsrail’in sivillere saldırısının ardından yardıma giderken öldürülen 15 sağlık görevlisinden birisi olan 24 yaşındaki Rifaat, son nefesine kadar o anları kayda aldı.
Gazze’de sağlık çalışanı olduğu için annesi endişeleniyordu ve Rifaat bunu bildiği için ölümünün annesine vereceği acıyı bildiği için onun affını istiyordu.
Ghalia, oğlu öldürüldüğünden beri defalarca göz yaşları içinde “Oğlum, seni affediyorum,” diye kısık bir sesle oğluna sesleniyor.
Anne, güney Gazze’de 14 arkadaşıyla beraber ölen oğlunun vicdanını rahatlatmak ister gibi ona sesleniyordu.
‘Kalbime bir hançer saplandı gibi hissettim’
22 Mart sabahı, Ghalia her zamankinden geç uyanmıştı. Rifaat işe gitmeden önce onu görmek için acele etti, ancak o çoktan gitmişti.
Ghalia’nın kalbi endişeyle dolmuştu.
Ghalia, bir gece önce oğlunu yatarken seyrettiğini söyleyerek, “Neden bilmiyorum ama onun uyurkenki haline sürekli bakıp durdum,” dedi.
21 Mart gecesi sıradandı. Rifaat, yerinden edilmiş olarak yaşadıkları çadırda ailesiyle birlikte Ramazan iftarını açmak için eve zamanında gelmişti.
Sade bir iftar yemeğinden sonra, biraz ailesiyle sohbet etti ve ardından uyumaya gitti.
Rifaat’ın 52 yaşındaki babası Anwar Radwan, oğulları her işe gittiğinde endişelendiklerini ve özlediklerini ifade ederek, ““Onu ne kadar özlesem de ve eve geldiğinde sohbet etmeyi dört gözle beklesem de, konuşmalarla ya da geç saatlere kadar oturmakla onu yormamaya özen gösterirdik.” diye konuştu.
Ghalia da hafifçe başını sallayarak aynı fikirde olduğunu belirterek, “Sadece onun kıyafetlerini yıkayıp, uyuyacağı yeri hazırlardım ki dinlenmiş bir şekilde işe gidebilsin.” dedi.
Rifaat, sahurunu yaptıktan sonra saat 6:00 civarında işe gitti o vardiyadan sonra eve dönmedi, geceyi ilk müdahale merkezinde geçirdi.
Ailesine 23 Mart’ta bir haber ulaştı. Yetkililer, İsrail askerleri tarafından pusuya düşürüldüğü tahmin edilen ve kayıp olan Filistin Kızılayı ile Sivil Savunma’ya bağlı 15 kurtarma çalışanından birinin de Rifaat olduğunu söyledi.
Ailesi, Rifaat’ın sağ salim eve gelmesi için sekiz gün boyunca dua ve umut ederek bekledi.
“Durmadan ağlıyor, dua ediyor ve Allah’a yalvarıyor, sürekli Kızılay’ı arıyordum,” diyen Ghalia, bu süreçte Filistinli yetkililerin İsrail’i bir arama operasyonuna izin vermesi için ikna etmeye çalıştıklarını anlattı.
İsrail’in bu talebi her reddettiği haberini alınca her seferinde acıyla bayıldığını söyleyen Ghalia, Ramazan Bayramı sabahı, Kızılay’dan arandıklarını ve nihayet İsrail’in arama ekiplerinin bölgeye girmesine izin verdiği söyledi.
“Dünyadaki hiçbir annenin bu acı dolu bekleyişi yaşamasını istemem” diyen Ghalia, Rifaat’ın babasının kamptaki internetin olduğu noktaya giderek sürekli gelecek haberi beklediğini belirtti.
Anwar, bir seferinde çadıra döndü ve iki cesedin bulunduğunu söyledi, ardından tekrar çıktı ve gitti.
İkinci gelişinde dört ceset daha bulunduğunu, üçüncü gelişinde ise altı cesedin bulunduğunu ve Rifaat’ın da aralarında olduğunu söyledi.
“Kalbime bir hançer saplandı gibi hissettim, ama Allah’ın kaderine razı oldum ve hastaneye gittik.” diye konuştu Ghalia, hastanede diğer sağlık görevlilerinin aileleriyle birlikte sevdiklerinin cesetlerini beklediğini anlattı.
Ghalia, cesetlerin geldiği anı şöyle anlattı:
“Hepimiz ambulanslara doğru koştuk, ağlıyorduk. Acil yardım çalışanları meslektaşlarına veda ederken acı içinde ağlıyorlardı.”
‘Beni affet’
Rifaat’ın bulunma haberini beklemek ne kadar zor olsa da, Rifaat’ın cesedi bulunduktan sonra ortaya çıkan son anlarına dair videoyu izlemek hepsinden daha zordu.
Yaklaşık 20 dakika süren videoda Rifaat, yardım için gittiği görevde yaşadıkları durumu anlatıyordu.
23 Mart sabahı saat 4 civarında, güney Gazze’deki Tel es-Sultan bölgesine İsrail bombardımanında hayatta kalanları kurtarmaya giden bir ambulans kaybolmuştu.
Onu aramaya giden başka bir ambulans, meslektaşlarının vurulduğunu telsizle bildirdi. Ardından iki ambulans daha yardım için gönderildi. Rifaat, bu ambulanslardan birindeydi.
Rifaat’ın çektiği videoda ambulansların sirenlerini açtıklarını açıkça görülüyordu. Bu, İsrail’in, 15 acil yardım çalışanını öldürmesini meşrulaştırmaya çalışırken yaptığı “ışıkları kapalıydı” iddiasıyla çelişiyor.
Videoda, Rifaat’ın meslektaşlarının cesetlerini gördüğü sırada onlara yardım etmek için çıktığı görülüyor. Rifaat ve arkadaşlarının üstünde sağlık üniformaları vardı.
Ardından silah sesleri duyuluyor, Rifaat yere düşüyor. Görüntü kararıyor, sadece sesi kalıyor. Şehadet getiriyor ve annesinden af diliyordu.
“Beni affet anne,” diyordu. “İnsanlara yardım etmek istedim. Beni affet.”
Müslümanlar, cennete giden yolun ebeveynlerinin rızasından ve kimseye zarar vermeden iyi bir hayat yaşamaktan geçtiğine inanır. Rifaat da, ölüm anında annesinin onu affettiğini bilmek istiyordu.
Ghalia, göz yaşları içinde videoyu izledikten sonra ağzından şu kelimeler döküldü:
“Rifaat, ona ne kadar bağlı olduğumu ve her gün onun için endişelendiğimi biliyordu, bu yüzden son sözleri benim affımı istemekti, çünkü onu kaybetmenin kalbimi kıracağını biliyordu.”
Paramediğe dönüşen çocuk
Baba Anwar, Rifaatı’ın küçükken ambulansların, itfaiye araçlarının, buldozerlerin peşinden koşan bir çocuk olduğunu söyleyerek “Rifaat, acil yardım çalışmalarını severdi ve liseyi bitirdikten sonra bu yolu seçti.” dedi.
Rifaat, Ekim 2023’te İsrail’in Gazze’ye saldırılarından sonra Filistin Kızılay’ına katıldı.
Annesi, oğlunun acil yardım bölümünü seçtiğinde endişelense de, Rifaat’ın kararlılığını görünce fikrini değiştirmişti.
Rifaat, annesine her zaman, insanlara yardım etmek istediğini söylüyordu.
İsrail’in saldırıları nedeniyle Ghalia sürekli Rifaat’ın güvenliğinden endişe ediyor ve onu her defasında kendine dikkat etmesi için uyarıyor.
İşten eve döndüğünde Rifaat, insanları kurtarırken yaşadıklarını annesine anlatıyordu.
Ghalia oğlunun her gün zorluklarla eve geldiğini bildiğini anlatarak, “Kanlar içindeki üniformasını yıkardım o da özür diler ve enkaz altından çıkardığı çocuk, kadın ve erkek cesetlerini anlatırdı.” dedi.
Ghalia’ya göre Rifaat’ın hayali yurtdışında eğitimine devam etmekti. Acil müdahale konusunda daha çok şey öğrenip Gazze’ye dönerek bilgilerini halkına fayda sağlamak için kullanmak istiyordu.
Ghalia, oğlunu anlatırken gurur duyuyor. Onun başkalarına hizmet ve yardım etmek için kendini feda ettiğini bilmek ona teselli veriyor:
“Babasının hastalığı nedeniyle ailemizin tek geçim kaynağıydı. Bir gün banka hesabındaki tüm parayı ihtiyacı olan birisine vermiş. Ağlamaya başladım ama beni teselli ederek üzülmememi, paranın önemli olmadığını söyledi.”
Ghalia, Rifaat’ın küçük kardeşleri 13 yaşındaki Abdul Jawwad ve 11 yaşındaki Süleyman’ı göstererek, “Oğlum Rifaat’ın mesajı yaşayacak ve ben diğer oğullarımı onun izinden gidip paramedik olmaları için yetiştireceğim.” dedi.
Annesi hüzünlü ve kısık bir sesle yere bakarak bu cümleyi kuruyor;
“Çadırımızın etrafında ektiği çiçekleri her gördüğümde onu hatırlıyorum.”
Yorum ekle